Kula Gardoš
19. – 29.aprila 2017.
Izložba fotografija i instalacije – Genius Loci, nastala je kao rezultat proučavanja kombinacije analogne fotografije, digitalnog printa i reciklaže. Analogni printovi kolor fotografija okružuju multimedijalnu instalaciju načinjenu od recikliranog papira, fotografije i raznih organskih odpadaka nađenih na obali Dunava, kao sto su suvo granje, lišće, perje, bambus. Tehnikom ručno recikliranog novinskog papira, razne misli, stavovi, informacije odštampane u njima su istopljne i samlevene u pulpu kojoj je unešena čista iskonska ideja – seme. Papir sa semenjem je sa jasnom namerom okarakterisan motivom preminule ptice tokom zime. Time se odaje počast svim tim divnim bićima koja su živela i žive u staništima vekovima unazad još iz doba Skordisaca koji su među prvim narodima naselili donje obale Dunava. Skrivene bele paperjaste konture ptice, na centralnoj instalaciji izložbe, iz koje buja život zasejanih biljaka podunavskog predela predstavljaju bardo ili među- stanje smrti i ponovnog rođenja po drevnom tibetanskom verovanju. Ovaj pojam ne mora nužno da bude shvaćen kao spiritualan već kao period blokada prouzrokovane ne samo negativnim već i meditativnim stanjem duha. Taj duboki mir je tražen u šumi i kanalima Velikog ratnog ostrva, obalama Dunava i uskim sokacima Zemuna čiji kadrovi okružuju tu zaleđenu ali probuđenu dušu
životinje kao njeni zaštitinici tokom njenog preobržavanja. Duhovni zaštitnici mesta, Genius Loci (lat.), danas više definisana kao karakteristična atmosfera prostora je sakrivena u motivima na fotografijama koji ostalja slobodu posmatraču da ih oseti, poštuje i pronađe na tim mestima. Sam čin zalivanja fotografije u instalaciji i vreme pre početka klijanja samih biljaka predstavlja fazu drugog bardo-a i vremena kada se usnulo semenje budi kao iz lucidnog sna, sa svesnom namerom ka svom postanju. Nakon putovanja njihovih energija, iz fotografije niču klice, probijaju se kroz štampane slojeve pulpe razgrađujući sliku kraja, tj zamrznute ptice. Svi smo pozvani da učestvujemo u tom procesu bilo posmatrajući ili podstičući kruženje čiste energije zalivanjem izdanaka dok tragamo za
nekim svojim genius-ima.
Edvard Munk je u svojoj svesci “Drvo znanja u dobru i u zlu” naveo: “Iz mog trulog tela cveće će nići – i ja cu u njima biti – večnost.”
Milica Nikolić
